توضیحات
پیشینه شهر سلطانیه
شهر سلطانیه در ۳۰ کیلومتری جنوب شرقی شهر زنجان و در ۵۴ کیلومتری ابهر قرار دارد.
این محل طبق کتیبههائی که از پادشاهان آشور بدست آمده، در قرن هشتم قبل از میلاد محل سکونت طایفه جنگاور (ساکاراتیها) بوده و در عهد فرمانروایان ماد به اسم «اریباد» خوانده میشده است و پارتها آنرا به نام نخستین پادشاه خود «ارساس» نامیدند (برای اثبات مطالب فوقالذکر مدارک متقنی در دست نیست).
از تاریخ سلطانیه تا حمله مغول اطلاع دقیقی در دست نیست. لیکن لازم به تذکّر است تا پیش از تسلط مغول سلطانیه به نام «نیزآگامبی» و «شرویاز» معروف بوده است.
سلطانیه از نظر عملکردی
در زمان صفویّه شهر سلطانیه هر چند از اهمیّت سابق، افتاده بود معذالک یکی از منازل معتبر بینراه تبریز محسوب میشده و بسیاری از عمارات قدیم آن به صورت نیمه مخروبه وجود داشته است.
پیترودلاواله سیّاح معروف ایتالیائی که چند سال مشاور دربار شاهِ عباسی اوّل بوده و در اوایل قرن هفدهم میلادی، از سلطانیه بازدید نموده است، از ویرانیهای سلطانیه در عهد صفوی سخن میگوید: سلطانیه سابقاً شهر بزرگی بوده ولی امروزه خراب شده و حتّی فاقد حصار است و دیوار قسمت اعظم خانهها نیز به ویرانی گرائیده، به قسمی که اکنون در شهر، تعداد زمینهای بایر که در روی آن چادر اردو زده شده خیلی بیشتر از تعداد محدوده خانههای مسکونی است.
اطراف سلطانیه جنگل وسیعی است که در دو طرف آن رشته کوههای متعدّدی واقع شده است.
نام عربی سلطانیه نشان میدهد که این شهر اسلامی است. فلاندن نیز نظریه فوق را تأیید میکند و در سیاحتنامه خود از آن به عنوان شهری نیمهویران یاد مینماید و مینویسد: …. با اینکه شهر تقریباً رو به ویرانی میرفت امّا ویرانههای باقیمانده نیز حکایت از جلال و شکوه و ابهّت دیرین میکند .
مقبره زیبای «مولانا حسن کاشی» که در جنوبیترین نقطه سلطانیه وجود دارد, از آثار این دوره و مؤیّد آبادی مختصر در این عصر بوده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.