مرمت آثار تاریخی و ابنیه

مقدمه:

تاریخچه مختصر بافت قدیم دهدشت:

بدرستی روشن نیست شهر دهدشت از چه زمانی پایه گذاری و تاسیس گردید. با این وجود منابع جغرافیای تاریخی از ناحیه به نام بلاد شاپور نام می برند. ابن بلخی ( قرن هشتم ه.ق) می نویسد: ناحیه بلاد شاپور بین فارس و خوزستان قرار داشته ، زمانی پر جمعیت بود . حمدا… مستوفی( قرن هشتم ه.ق) به این موضوع نیز اشاره دارد.

هاینس گاوبه ، مولف کتاب ارجان کهگیلویه می گوید: در نیمه دوم قرن ششم ه.ق لر بزرگ که ناحیه حکومتی خود را به یک دولت شکوفایی بدل کرده بود کوه گیلویه را توسط سنقر سلغری ( ۵۴۳-۵۵۶ ه.ق ) بعنوان پادشاه خدماتی که علیه شبانکارگان صورت گرفته بود به اتابک ابوطاهر ( ۵۴۳-۶۰۰ ه.ق) واگذار کرد. در آن زمان تا پایان دوران مغول ، ( جومه) مرکز اصلی بلاد شاپور بود و جانشین دوره بعدی آن دهدشت بوده است. با توجه به گفته های فوق بایستی شروع پی ریزی شهر دهدشت را پس از دوران مغول و بعبارتی از اواخر تیموریان و پس از آن جستجو نمود و بافت قدیم دهدشت را منسوب به دوره صفوی دانست.

حمام کهیار:

این حمام روبروی کاروانسرای دهدشت و در کنار امامزاده ابراهیم واقع گردیده است دارای سه قسمت سربینه و میان در و گرمخانه می باشد. سر در ورودی گنبدی شکل که در زیر گنبد آن تزئینات زیبایی به شکل هشت ضلعی بکار رفته است. بخش سرینه ( رختکن ) که در وسط آن حوضی مستطیل شکل که در طرفین شرقی و غربی آن دو حوضچه که جهت پاشویی برای ورود استراحتگاهها و رختکن اجرا گردیده است دارای گنبد با تزئیناتی در گوشه ها بوده و نورگیری بشکل ۸ ضلعی در سقف آن به فضای سربینه واقع گردیده با یک پیچ خمی طراحی شده که مانع از تبادل مستقیم و حرارت و دید مستقیم به بخش گرمخانه می شود. گرمخانه حمام در سطحی پایین تر سربینه با غرفه هایی در اطراف که حوضچه هایی در آنها می باشد جهت استحمام و آبتنی و … بوده است. آب حمام پس از گرم شدن به حوضچه ها و سرویسهای بهداشتی و نقاط دیگر حمام هدایت می گردیده است. انبار هیزم – آتشدان پس از طی مسیر گربه روهای زیر گرمخانه از طریق کانالهایی به پشت بام حمام هدایت می گردیده اند و باعث گرم شدن کف و بدنه حمام می شده است.